Ετικέτες  existence life love 

Kατηγορίες  Σκέψεις

Άδειες (επι)στροφές

Πάλι γυρνάω στα άδεια λευκά χαρτιά μου
Με την ίδια επαναλαμβανόμενη ανάγκη να αδειάσω πάνω σ´ αυτά την ψυχή μου
Δεν ξέρω πια εάν αυτή η επιστροφή είναι λύτρωση
Απόπειρα λύτρωσης ίσως…

Απρόσφορη. Σχεδόν πάντα απρόσφορη.
Πώς θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, αφού επιστρέφω κάθε φορά με όλο και πιο άδεια χέρια
Με όλο και πιο διαβρωμένη από τους χειμώνες ψυχή
Και μόνη
Πάλι μόνη…

Ντυμένη με τις πληγές από τα λάθη σου που ποτέ δεν κατάλαβες…
Να μπαίνω σε μονοπάτια που υποσχέθηκα να μην ξαναγυρίσω

-Αδύναμος να κρατήσει το λόγο του ο σκισμένος μου εαυτός-

Δεν έμαθα από το παρελθόν μου
Δεν έμαθα κι ας έπαθα
Ίσως επειδή έπαθα κι επιβιώσα
Κι αυτό μου ´δωσε μία αίσθηση ανίκητου απέναντι στα αγκάθινα φθινόπωρα του έρωτα

Γι´ αυτό έκανα το παρελθόν μου παρόν
Και το ξανάζησα
Ξανά…
Και ξανά

Και τώρα πάλι αρχίζω
Επιστρέφοντας
Ξανά…
Με δύο άδεια χαρτιά
Και μία -εκούσια- ξεγελασμένη ψυχή
Σε ένα δρόμο χωρίς (ανα)στροφές

Ξανά
Πάντα