Ετικέτες  existence life love ubetterthink self light darkness existence Vicky Chyta 

Kατηγορίες  Σκέψεις

Αλάργεψε η λογική

Άφησέ με να μιλήσω.
Ήθελα να πω κάτι για ΄μένα.
Από αυτά που δεν θες ν΄ ακούσεις.
Από αυτά που δεν θέλω να ομολογήσω.

Να μπορούσα να σ΄ έδενα.
Να σ΄ ανάγκαζα.
Ν΄ ανοίξεις τα μάτια και τ΄ αυτιά σου.
Στην αλήθεια μου. Στην ομορφιά μου.

Μετά να μη θυμάσαι πως το ΄κανα.
Εγώ. Το κτήνος. Το θυμωμένο.
Το κτήνος. Το πικραμένο.

Τί κάθομαι και λέω;
Αλάργεψε η σκέψη μου κι η λογική εχάθη.

Φοβάμαι μη μ΄ ακούσεις.
Μερικές φορές σκέφτομαι δυνατά κι αυτό με ταράζει.
Σαν αυτούς που μια περίεργη αρρώστεια τους βασανίζει και χάνουν τον εαυτό.
Σαν τους τρελούς που τριγυρνούν στα δωμάτια κι όλα μοιάζουν να ΄ναι ξένα.

Δε σ΄ αναγνωρίζω κι εσένα.
Ένας ξένος είσαι.
Ένας δεμένος ξένος.
Ένας, μ΄ αόρατο σχοινί, δεμένος ξένος.

Θα σε λύσω.
Ν΄ ανοίξεις τα μάτια και τ΄ αυτιά σου.
Στην αλήθεια μου. Στην ασχήμια μου.

Μετά θα θυμάμαι πως το ΄κανα.
Εγώ. Το κτήνος. Το αποφασισμένο.
Το κτήνος. Το λυτρωμένο.
__________________________________
Γράφει η Βίκυ Χύτα