Ετικέτες  Vicky Chyta 

Kατηγορίες  Σκέψεις

Αμετροέπεια

Είπες τόσα.
Έταξες. Δεν έδωσες.
Δεν κρατώ κακία.
Κρατώ.

Ακόρεστη η ανάγκη μου να σ΄ ακούω.
Και το ζητούσα.
Δεν κάνω νύξη τέτοια ώρα.
Συγγνώμη.

Το κορμί μου έπειτα παραδινόταν με κατάφορη σύνεση.
Θυμάμαι.
Αυτό είναι το ατόπημά μου κι αυτός ο εμπαιγμός σου.

Ευεπίφορη μέχρι τη στιγμή που σου γράφω.
Τώρα.
Ουραγός των επιθυμιών σου.
Μα επίτρεψέ μου … έχω κι εγώ μία.

Σε παρακαλώ να γυρίσεις. Σε ΄μένα.
Ή έστω άφησέ με να ΄ρθω μαζί σου.
Σαν τη σονάτα. Στο σεληνόφως.
Άφησέ με να ΄ρθω μαζί σου.

Μα τί ζητάω;
Να με θωπεύσεις ξανά. Μόνο για λίγο. Μέχρι να πάψει η ψυχή μου να μνησικακεί.
Εγώ είμαι η πηγή της δικής σου αμετροέπειας.
Εγώ είμαι το λίκνο.

Εσύ δε φταις.