Ετικέτες  Akrivi Konstadopoulou 

Kατηγορίες  Σκέψεις

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Και εκεί που λές ‘’ όλα τελειώσαν’’ και η ψυχή αδειάζει, η καρδιά σταματά, το βλέμμα παγώνει
ξάφνου η ζωή σου χαμογελά και σου κλείνει το μάτι

Βρίσκεσαι σε ένα σταυροδρόμι με δυό επιλογές.
Μία, αυτή της ασφάλειας χωρίς πόνο, χωρίς καρδιοχτύπι, χωρίς δάκρυα
αυτή που την ονομάζουν μοναξιά

Και η άλλη
αυτή της εξερεύνησης του νέου, του άγνωστου, με όλα τα ‘’καλούδια΄’ του φόβου, του πόνου, του ανεξέλεγκτου κτύπου της καρδιάς
αλλά και της αγκαλιάς, του ζεστού κορμιού & της γαλήνης της ψυχής
Αυτή έχει το όνομα συντοφικότητα

Στέκεσαι λοιπόν εκεί στην άκρη και αναρωτιέσαι ποιό δρόμο να χαράξεις
Κοιτάς πίσω και το μόνο που φαίνεται είναι το τέλος της διαδρομής που έκανες
Ένα τέλος ομιχλώδες, με μαβί χρώμα
Θέλεις να το ξαναζήσεις;

Η απάντηση είναι όχι
Δυνατό, βρωντόφωνο
Τότε πάρε τον δρόμο της μοναξιάς, σου ψιθυρίζει η λογική

Κι έρχεται η ψυχή και ουρλιάζει

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ!

Ζήσε ουρλιάζοντας
Η σιωπή είναι θάνατος

Σταματάς να σκέφτεσαι, κλείνεις τα μάτια και προχωράς.
Ο δρόμος που επιλέγεις είναι η λύτρωσή σου και ξεκινάς να ζήσεις το ταξίδι
Κι ας σε βγάλει σε όποιο λιμάνι θέλει
Το μόνο που βλέπεις πια, είναι ένα χέρι που σε έπιασε για να ταξιδέψει μαζί σου
Στο πλάι … η ζωή σου κλείνει το μάτι