Ετικέτες  Kleoniki Pouikli 

Kατηγορίες  Σκέψεις

ΕΡΩΤΕΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ SOCIAL MEDIA

Facebook, viber, skype, tinder, lovo, whatsapp…

Άλλαξε μορφή ο έρωτας. Και μαζί αλλάξαμε κι εμείς. Ή και ανάποδα. «Ένας άλλος κόσμος», όπως είπε την ταινία του ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης.

Το σεξ έγινε εύκολο, γρήγορο, φτηνό. Για την ακρίβεια πιο εύκολο, πιο γρήγορο, πιο φτηνό. Η εποχή μας πλημμύρισε άγχος, ανεργία, απόγνωση, οργή, αβεβαιότητα, παθογένειες. Ο έρωτας απαιτεί χρόνο, ενέργεια, αίσθημα, χρήμα. Κι εμείς γινόμαστε ολοένα και πιο ανήσυχοι, πιο αχόρταγοι, πιο ανυπόμονοι. Ποιος επενδύει χωρίς καβάτζα; Ποιος πιστεύει ακόμα στο για πάντα; Ποιος αφήνεται ανέμελος στο αυθόρμητο φλέρτ;

Γνωριζόμαστε μέσα από online εφαρμογές. Fast & furious παζάρι ανθρώπινων ενστίκτων και συναισθημάτων. Άμεσες απαντήσεις, γρήγορες συναντήσεις, ανώδυνες απορρίψεις. Το υπονοούμενο θεωρείται κουραστική σπατάλη χρόνου. Ο χρόνος είναι χρήμα, babe! Γκομενίζουμε από το Facebook. Εύκολα. Απρόσωπα. Θρασύδειλα. Γνωριμία-σεξ/εμπειρία-ανάμνηση. Ερωτικό παιχνίδι χωρίς νικητή και ηττημένο. Αρρωστημένα καλογυρισμένη τσόντα και φτου και πάλι από την αρχή! Φλερτάρουμε από ανασφάλεια και περίσσια πλήξη με «φίλους» μας στο viber και το skype. Σαλιαρίσματα χωρίς περιεχόμενο. Αμφίδρομες ενέσεις αυτοπεποίθησης με χαριτωμένα τραγουδάκια, ηχητικά μηνύματα και ζουμερές φώτο.. O tempora, O mores!

Προκαλούμε, εκδικούμαστε, πληγώνουμε, πικάρουμε μέσα από ένα post. Η δύναμη των social media στο βωμό της κεκαλυμμένης συναισθηματικής κενότητας. Οθόνες και πληκτρολόγια σε μια αέναη κατρακύλα ευτελισμού και ματαιοδοξίας. Πλειοδοσία φτήνιας . Όσο πιο χαμηλά, τόσο πιο καλά! Γινόμαστε αναλώσιμοι σε ένα αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα σεξουαλικού κορεσμού, ανασφαλειών και λάθος ερώτων. ‘Άλλοτε ερήμην μας κι άλλοτε συνειδητά. Πότε ήταν τελευταία φορά ‘ενεργός’; Γιατί διάβασε το μήνυμα και δεν απάντησε; Σε ποιον/α γράφει ταυτόχρονα; Κανένα μυστήριο, καμία αγωνία. Μόνον μια εγωπαθής κτητικότητα σαν ψευδαίσθηση αγάπης. Viva larevolucion electronica!

Άλλαξε μορφή ο έρωτας. Έγινε κι αυτός μια online εφαρμογή. Εγγραφή – Σύνδεση – Αποσύνδεση. Χωρίς μυστήριο. Χωρίς φαντασία. Χωρίς φρου φρου κι αρώματα. Ίσως να μας βολεύει κιόλας. Log in, Log out… Και τέλος! Πολλαπλώς καλωδιωμένες ψυχές, οι οποίες περιφέρονται αχόρταγα ή βαριεστημένα σε ένα κοσμοσύμπλεγμα οριοθετημένης χυδαιότητας… Με ένα «κλικ» γινόμαστε add ή delete σε ένα παιχνίδι κόκκινων γραμμών: από το φόβο της οικειότητας στην ωμότητα και από την αλαζονεία στην μοναξιά..

Ενός λεπτού offline, παρακαλώ, για τον έρωτα που δε θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος!

---

Γράφει η κλεονίκη Πουϊκλή