17 Αυγούστου 2015
Ετικέτες existence life love poetry thoughts
Kατηγορίες Σκέψεις
Ζην ηδέως
Δεν ακούς τη μουσική;
Τα φύλλα που θροϊζουν;
Τους πυρακτωμένους μύδρους;
Κάτι προσπαθούν να πουν.
Στάσου αλάργα.
Δες πιο καθαρά.
Περιπλανήθηκες.
Παραπλανήθηκες.
Είναι τώρα αλλοιωμένες οι εντυπώσεις.
Εκμαυλισμένο το παρόν.
Αβέβαιο το μέλλον.
Μαζί να κουβαλήσουμε τη λάσπη και τις πέτρες.
Κι εγώ πουργός στο πλάι σου.
Επίκουρος στον κόπο σου.
Θα βρούμε το μέτρο του πόνου και της ηδονής.