Kατηγορίες  Σκέψεις

ΗΜΕΡΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Οι πραγματικές μέρες δεν έχουν τίποτα ξεχωριστό. Δεν είναι παρά επαναλαμβανόμενες ακολουθίες με σημαντικές διακυμάνσεις συναισθημάτων. Στις πραγματικές μέρες δε νιώθεις δυνατός, δε νιώθεις όμορφος, δεν κατακτάς κορυφές. Αγωνιάς, απελπίζεσαι, γελάς με τα χάλια σου, παίρνεις αγκαλιά, σε παίρνουν αγκαλιά, κοιμάσαι και δε φτάνει το πάπλωμα. Στις πραγματικές μέρες ο ήλιος μπαίνει από το παντζούρι το πρωί και σε ενοχλεί.

Πονάει η μέση σου, το κεφάλι σου, ο λαιμός σου. Πονάει η καρδιά σου με την αδικία του κόσμου και χαίρεται μέσα της βαθιά και άκρως συγκαλυμμένα που έφαγες και σήμερα ένα πιάτο φαγητό και πότισες τη γλάστρα σου. Στις πραγματικές μέρες θες να βρίσεις, θες να σταματήσει όλο αυτό, θες να μην κάνεις άλλη υπομονή, θες να τελειώνει. Στις πραγματικές μέρες ζεις τον αγώνα σου. Τις πραγματικές μέρες σε προκαλώ να θυμάσαι εκείνη τη μια μέρα που έζησες και θες να τη θυμάσαι.

Γράφει η Δήμητρα Διαμαντίδου.