Ετικέτες   

Kατηγορίες  Σκέψεις

Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΡΙΩΝ

Στη ζωή ξεκινάς με μεγάλες προσδοκίες. Ή έτσι ξεκίνησα εγώ.
Κουβαλάω το βάρος της επιτυχίας.
Ποίας επιτυχίας;
Αυτής που όρισαν οι άλλοι, οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι γύρω.
Νιώθω ότι όλα τα έκανα σχεδόν τέλεια. Ήμουν πολύ καλός μαθήτης σχεδόν άριστος. Πέρασα στο πανεπιστήμιο με τη πρώτη αν και δεν βγήκα απο τους πρώτους. Μπήκα στο μεταπτυχιακό σχεδόν πρώτος.
Στη δουλειά μου είμαι καλός σχεδόν πολύ καλός.
Όπως καταλαβαίνεις το σχεδόν είναι μια λέξη που με συνοδεύει.
Είναι τυχαίο που κάποια στιγμή το τραγούδι που άκουγα με μανία ήταν το «η συνωμοσία των μετρίων» ;
Οι μεγάλες προσδοκίες μου/τους σχεδόν πραγματοποιήθηκαν.
Μέσα στη χρυσή μου μετριότητα έχω πολύ λίγες αποτυχίες, σχεδόν ανάξιες λόγου πια, ακόμη και αν στο καιρό τους ήταν συγκλονιστικές.
Όμως είναι κατι που με κρατά βράδια ξύπνιο.
Ακολούθησα την προδιαγεγραμμένη μου τροχιά σχεδόν τέλεια. Στη μέση της τροχιάς πια έχω αρχίσει να κόβω ταχύτητα . Δε ξέρω ποσό ακόμη θα ανέβω πριν αρχίσω με φορά να τρέχω προς τη γη.
Τώρα κοιτάζω πίσω μου, κλεφτά ακόμη, τη καμπύλη και βλέπω που ήμουν και που πήγα.
Ψάχνω να βρω τα θέλω μου μέσα στα πρέπει, τον εαυτό μου μέσα στην προβολή της προσδοκίας που σχεδόν ικανοποίησα.
Και δεν βρίσκω παρά τις αδυναμίες και τους φόβους μου, τις ευκολίες και τη βόλεψη μου.
Σκέφτομαι, στριφογυρίζω, ιδρώνω. Πως θα αλλάξω τη πορεία μου πως θα τη κάνω δίκη μου ;
Παίρνω βαθιά ανάσα και συμβιβάζομαι … Είναι πολύ αργά πια.
Χάνω τη φορά μου, δεν έχω περιθώριο.
Ας μείνω σε αυτά τα εύκολα σχεδόν, που ξέρω.
Μέσα που κρυφή ελπίδα αχνοφέγγει. Δε τολμώ να τη φωνάξω, μη χαθεί .
Λέει όταν η καμπύλη θα αρχίσει τη τρελή πορεία της προς τη γη , εκεί, τότε με τη φόρα της εμπειρίας και την σχεδόν ολοκλήρωση κάθε προσδοκίας, ελεύθερος θα πορευτώ προς το δικό μου θέλω.
Έτσι κοιμάμαι και ηρεμώ.
Τον εαυτό μου για άλλη μια φορά ξεγελώντας. Αφήνοντας ανέπαφα τα δεσμά του σήμερα, να γίνουν τα δεσμά του αύριο, τα δεσμά του πάντα.
Μέχρι που μια μέρα θα ξυπνήσω και θα δώσω τα δεσμά μου στο παιδί μου κι αυτό να πορευτεί στις ράγες της προσδοκίας μου.

Γράφει ένας φίλος

Wouiki Tsita
Οικονομολόγος, ιστολόγι-er και ραδιοφωνικός παραγωγός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *