Ετικέτες  cinema 

Kατηγορίες  Προτάσεις & Κριτικές

Νιότη

Ιταλογαλλική ταινία, σε σκηνοθεσία Πάολο Σορεντίνο με τους: Μάικλ Κέιν, Ρέιτσελ Βάις, Τζέιν Φόντα, Χάρβεϊ Καϊτέλ …
αν και νομίζω ότι όλοι ενδιαφέρθηκαν να μάθουν το όνομα της Madalina Ghenea, η οποία υποδύεται τη Miss Υφήλιο και απολαμβάνει τις διακοπές της σε ένα πολυτελές θέρετρο των Άλπεων μαζί με όλους τους προαναφερθέντες.
Η miss είναι η προσωποποίηση της νιότης. Όμορφη, σφριγηλή και εύστροφη.
Πρωταγωνιστές ωστόσο είναι δύο ηλικιωμένοι φίλοι.
Ο Φρεντ, μουσικοσυνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, ο οποίος έχει αποφασίσει να αποσυρθεί οριστικά, διευθύνοντας μόνο τους ήχους της φύσης σε στιγμές μοναχικότητας αναπολώντας το παρελθόν και απορρίπτοντας βασιλικές προτάσεις …
και ο Μικ, κινηματογραφικός σκηνοθέτης που επιθυμεί να ολοκληρώσει το σενάριο της ταινίας-διαθήκης του, βασανιζόμενος κυρίως για την τελευταία της σκηνή, προετοιμάζοντάς μας με αυτό τον τρόπο για το κλείσιμο της δικής του αυλαίας.

Μια ταινία γεμάτη παραβολές και ρεαλιστικές εικόνες που κάθεμιά ξεχωριστά θα μπορούσε να είναι ένας πανάκριβος πίνακας ζωγραφικής.
Η στύση φαίνεται να είναι μια σούζα παιδιού με το ποδήλατό του, εμβόλιμη σε συζήτηση για τον προστάτη ενώ τα γυμνά σώματα ηλικιωμένων σε μαρμάρινα λουτρά μοιάζουν με τέχνη της αναγέννησης.
Με συνεπήρε η (με μαεστρία) ανάδειξη της ηδονοβλεπτικής παρακολούθησης της ζωής των άλλων, της επιλογής των πληροφοριών που μοιράζονται οι φίλοι, της ματαιότητας και της υπαρξιακής κρίσης.
Χωρίς αμφιβολία, συνιστώ να δείτε αυτή την (σχεδόν) ποιητική ταινία και να αφεθείτε στα φανερά μυστικά της.
Ιταλικό ταμπεραμέντο και αστερόσκονη από Χόλυγουντ.
Τί άλλο να ζητήσει κανείς;