Ετικέτες  Evi Dovelou 

Kατηγορίες  Σκέψεις

ΠΑΤΜΟΣ

Σφουγγάρια τα δύο μου μάτια
Νοτισμένα απο την αλμύρα της θάλασσας

Φυλακισμένοι ήχοι απο κοχύλι που έχει
ξαπλώσει απαλά στο βυθό της
Ακουμπώντας το στο αυτί, σε ταξιδεύει σε καλοκαιρινές περιπέτειες

Κορμιά σμιλευμένα, στεγνά, αλατισμένα απελευθερώνονται απο το ζυγό των ρούχων
Η καθε πτυχή τους κραυγάζει για μια μικρή επανάσταση ενάντια στα πρέπει της μεγαλούπολης
Γεμίζουν οι ουρανίσκοι απο ζουμιά καλοκαιρινών καρπών και οι μυρωδιές απο την εξοχή κατακλύζουν τα ρουθούνια
Λεηλατούν τις αισθήσεις

Οι κόκκοι άμμου χαϊδεύουν τις παλάμες
Σκαρφαλώνουν στο λαιμό και καταλήγουν στα μαλλιά για να φωλιάσουν
Ο ήλιος ζεσταίνει τα μάτια
Τα προφυλάσσω
Κρύβουν τόσες εικόνες που δε θέλω να τις ξεθωριάσει

Και όταν ο καιρός φέρει το χειμώνα
τα σφουγγίζω
από τις σχισμές εμφανίζονται ζεστές σταγόνες αναμνήσεων
Προσάναμμα για μια κρύα νύχτα

---

Γράφει η Εύη Δόβελου