Ετικέτες  mother_stories 

Kατηγορίες  Σκέψεις

Τα μαλλιά μου κότσο

Είναι Κυριακή.
Είσαι έτοιμη να βγεις απ´τις 9.
– Kινητό, λεφτά, κλειδιά, τσιγάρα – ήταν κάποτε το check list.
Βγαίνεις τελικά στις 12. Το μεσημέρι.
Μπιπερό, γάλα, φορμάκια, πάνες, μαντηλάκια.
Κι άλλες πάνες και κρέμες και πιπίλες.
– Πού πάτε; (πληθυντικός για τον σύζυγο ΚΑΙ το παιδί) … Εκδρομή;
– Όχι! Για έναν καφέ! Να βγούμε λίγο από το σπίτι!!!

Το σπίτι κάποτε ήταν τακτοποιημένο … ή και όχι. Ποιός νοιαζόταν;
Ο ύπνος σου αρκετός ή όσος χρειαζόσουν.
Η δουλειά σου κουραστική αλλά περνούσες καλά. Γνώριζες κόσμο και τα ποτά τις καθημερινές ήταν ό, τι καλύτερο.
Τώρα κρατάς τσάντα μωρού (η άλλη, η τέλεια που είχες πάρει ακριβά … είναι στην ντουλάπα).

Τα κραγιόν στο συρτάρι  είναι και οι φούστες στο πατάρι.
Δεν τις χρειάζεσαι, γέννησες κούκλα μου πριν 3 μήνες!
Τί; Δεν ίσιωσες τα μαλλιά σου;
Γελάω μαζί σου … πιάσε ένα κότσο χρυσό μου.
Και ντουζάκι που έκανες πάλι καλά να λες!
Έχεις και μαύρους κύκλους ε;
Δεν πειράζει … θα κοιμηθείτε το βράδυ (λίγο).
Κοίτα τον όμως! Ένας κούκλος ο γιος μου!
Θα βγούμε βόλτα! Φοράει και τζινάκι!
Καλά θα περάσουμε … κι ας κουβαλάω όλη τη πραμάτεια του κόσμου … κι ας έχω τα μαλλιά μου ένα πρόχειρο κότσο.
Τον αγαπώ!

Αθηνά Μου (ή Μα … από το Μαμά)