Ετικέτες  destination holidays 

Kατηγορίες  Προορισμοί

Το σμαραγδένιο νησί

Είναι ειλικρινά πολύ δύσκολο κάποιος να περιγράψει την Ιρλανδία και δεν ξέρει από πού να αρχίσει. Από την ιστορία; Από την παράδοση; Από τις Τέχνες; Από τη φυσική ομορφιά;
Η Ιρλανδία είναι η χώρα που με τα τοπία της κυριολεκτικά σου κόβει την ανάσα. Mαζί με την Κύπρο αποτελούν τις μόνες διχοτομημένες χώρες στην Ευρώπη.
Οι άνθρωποί της ονομάζονται και «οι Μεσόγειοι της Βορείου Ευρώπης» λόγω του απλού, ζεστού και κεφάτου χαρακτήρα τους. Αυτό είναι να το διαπιστώσετε, τόσο στην καθημερινότητά, όσο και απολαμβάνοντας το κέφι στη βραδινή ζωή του Δουβλίνου.

 

 

ΔΟΥΒΛΙΝΟ :
Το όνομα της πόλης προκύπτει από τις ιρλανδικές λέξεις “Dubh linn” που σημαίνουν μαύρος βάλτος ή μαύρη λίμνη. Το ιρλανδικό όνομα της όνομα είναι “Baile Atha Cliath” και σημαίνει “τόπος δίπλα στο πέρασμα με τις καλαμιές”.
Το Δουβλίνο είναι μία μικρή πόλη που θυμίζει ένα Λονδίνο σε μικρογραφία, με έντονα στοιχεία Βικτωριανής εποχής και γνωστό για τις pub του (Temple Bar), όπου ρέει άφθονη Ιρλανδική μπύρα, χορεύει κάποιος ξέφρενα παραδοσιακή μουσική, γίνεται ένα με την παρέα. Μπορεί να καταλάβει τον χαρακτήρα της πόλης από το περίφημο Trinity College , αλλά και από τις γνωστές διαφορετικές εξώπορτες σε πολλές οικείες της όμορφης πόλης. Μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε την Εθνική Βιβλιοθήκη της πόλης, όσο και τα πανέμορφα περίχωρά/προάστιά της. Ένας περίπατος στον κεντρικό πεζόδρομο του Δουβλίνου. Την Crafton street, κρύβει μόνο εκπλήξεις.
Σήμερα το Δουβλίνο είναι ένα παγκόσμιο οικονομικό και εμπορικό κέντρο (23ο στην κατάταξη των κυριότερων οικονομικών κέντρων). Είναι η πόλη με τον ταχύτερα αυξανόμενο πληθυσμό στη ευρωπαϊκή ήπειρο και αποτελεί ένα διεθνώς αναγνωρισμένο πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο με πλήθος κορυφαίων πανεπιστημίων και εκπαιδευτικών κέντρων.

Λίγα λόγια για την Ιστορία :
Τον 5ο αιώνα κήρυξε εδώ το ευαγγέλιο ο Άγιος Πατρίκιος (προστάτης του νησιού) και το νησί έγινε τον 8ο-9ο αιώνα ένα ανθηρό κέντρο θρησκευτικής και ιεραποστολικής ζωής. Ανάμεσα στο 792 και το 1014 η Ιρλανδία τέθηκε κάτω από την ηγεμονία των Βίκινγκς και αργότερα κυριεύτηκε από τους Άγγλους ( 1171). Η κυριαρχία τους υπήρξε η πιο σκληρή και σημάδεψε στα χρόνια που ακολούθησαν την ιρλανδική ιστορία, που ξεκινώντας από αυτή τη στιγμή δεν ήταν παρά μια αδιάκοπη μάχη για την εθνική ανεξαρτησία.
Η αγγλο-ιρλανδική διαμάχη μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το 16ο αιώνα, όταν το θρησκευτικό πρόβλημα έγινε ένα από τα κύρια στοιχεία της αντίθεσης ανάμεσα στην Ιρλανδία, που έμεινε πιστή στον παραδοσιακό καθολικισμό και την Αγγλία που χωρίστηκε από τη Ρώμη.
Ο “Μεγάλος Λοιμός” (αγγλικά: The Great Famine, Ιρλανδικά: an Gorta Mόr): Ήταν μία περίοδος μαζικής πείνας, επιδημιών και μετανάστευσης στην Ιρλανδία μεταξύ 1845 και 1852. Είναι γνωστή ως ο Ιρλανδικός Λοιμός της Πατάτας (Irish Potato Famine) διότι το μισό του πληθυσμού της Ιρλανδίας εξαρτιόνταν από την καλλιέργεια της πατάτας για την επιβίωσή του.
Ο ιρλανδικός λοιμός της πατάτας δεν ήταν απλά μια φυσική καταστροφή Ήταν προϊόν κοινωνικών αιτιών. Η Ιρλανδία βρισκόταν τότε κάτω από βρετανική κατοχή ως κομμάτι του Ενωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανία και Ιρλανδίας. Στους καθολικούς Ιρλανδούς είχε απαγορευθεί η είσοδος στα επαγγέλματα, ακόμα και η αγορά γης με αποτέλεσμα πολλοί να νοικιάζουν μικρά αγροτεμάχια από απόντες βρετανούς Προτεστάντες μεγαλοϊδιοκτήτες. Στα μικρά αυτά αγροτεμάχια οι φτωχοί Ιρλανδοί αγρότες καλλιεργούσαν πατάτες αφού ένα στέμμα πατάτας παρείχε στον αγρότη τριπλάσια παραγωγή από την καλλιέργεια σιτηρών και μπορούσε να στηρίξει την οικογένεια για έναν ολόκληρο χρόνο.
Η πείνα της πατάτες ξεκίνησε όταν ένας μύκητας προερχόμενος από το Μεξικό κατέστρεψε τις σοδειές της πατάτας. Ο λοιμός που συνοδεύονταν από επιδημίες χολέρας, δυσεντερίας, τύφου, από σκορβούτο, παρασιτώσεις εξαιτίας των ψειρών σύντομα εξαπλώθηκε στην ιρλανδική ύπαιθρο.
Παρατηρητές ανέφεραν ότι έβλεπαν τα παιδιά να κλαίνε από πόνο, να μοιάζουν με σκελετούς, με αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά τους από την πείνα ώστε να μοιάζουν όλα ίδια. Τα επόμενα δέκα χρόνια πάνω από 750.000 Ιρλανδοί έχασαν τη ζωή τους και άλλα 2 εκατομμύρια άφησαν την πατρίδα τους για να μπορέσουν να επιβιώσουν για τη Μεγάλη Βρετανία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσα σε 5 χρόνια ο πληθυσμός της Ιρλανδίας μειώθηκε κατά το ένα τέταρτο, μιλάμε λοιπόν πλέον για γενοκτονία.

Ο ΙΡΑ :
Πολύ αργότερα το μίσος με τους γείτονες Άγγλους κατακτητές θέριεψε, ακολούθησε ενας ανταρτοπόλεμος φθοράς ανάμεσα στους εθνικιστές του Σιν Φειν (Sinn Fein) και του ΙΡΑ και στα αγγλικά στρατεύματα μεχρι το 1949, χρονιά κατά την οποία η Αγγλία δεν αναγνώρισε το ελεύθερο κράτος της Ιρλανδίας, από το οποίο όμως εξαιρούνταν εξι από τις εννιά κομητείες του Ούλστερ. Το 1937 το καινούριο κράτος “κυρίαρχο, ανεξάρτητο και δημοκρατικό” έπαιρνε το όνομα του ειρε (Eire).

ΘΡΗΣΚΕΙΑ :
Το 1972, η “εξέχουσα θέση” της Καθολικής Εκκλησίας στην Ιρλανδία διαγράφτηκε από το ιρλανδικό σύνταγμα. Το 1995, μετά από απαγόρευση 70 ετών, με συνταγματική μεταρρύθμιση επετράπη το διαζύγιο στην Ιρλανδία.
Το 1983, προστέθηκε συνταγματικό άρθρο που αναγνώριζε “το δικαίωμα στη ζωή της αγέννητης ύπαρξης” και τη δεκαετία του ’90 το Ανώτατο Δικαστήριο με βάση το άρθρο αυτό επέτρεψε την άμβλωση σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, αν και το Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (Oireachtas) δεν είχε εισάγει κάποιον αντίστοιχο νόμο. Μια σειρά συνταγματικών προσθηκών και μεταρρυθμίσεων επέτρεψαν στους Ιρλανδούς πολίτες να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με την άμβλωση και τη δωρεάν μετάβαση εκτός Ιρλανδίας για την εγχειρητική διαδικασία.
Η Καθολική Εκκλησία αντιμετώπισε τη δεκαετία του ’90 διαδοχικά σεξουαλικά σκάνδαλα και κατηγορίες στην ιεραρχία της. Το 2005, μια μεγάλη έρευνα για ισχυρισμούς περί σεξουαλικής παρενόχλησης έφερε στο φως περισσότερες από 100 περιπτώσεις παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης από 21 ιερείς σε μία μόνο περιοχή, μεταξύ 1962 και 2002, χωρίς να έχει καταγραφεί ποτέ καμία κατάθεση ή παράπονο.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ :
Η νήσος Ιρλανδία είναι γνωστή για την παραδοσιακή ιρλανδική μουσική της, το Book of Kells, αλλά και για τους συγγραφείς της, όπως οι: Τζορτζ Μπέρκλεϊ, Τζόναθαν Σουίφτ, Τζέιμς Τζόις, Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, Όσκαρ Ουάιλντ, Γουίλιαμ Μπάτλερ Γητς, Πάτρικ Κάβανα κ.ά.
Η ιρλανδική λογοτεχνία παρουσιάζει έναν ιδιόμορφο δυϊσμό: εξαιτίας της αγγλικής κατάκτησης, ένα μέρος της λογοτεχνικής παραγωγής έχει γραφτεί στην αγγλική γλώσσα και χαρακτηρίζεται ως αγγλοϊρλανδική λογοτεχνία και ένα μέρος της στη γαελική ή ιρλανδική γλώσσα και εντάσσεται στην κελτική λογοτεχνία. Ωστόσο τα έργα που έχουν γραφτεί στη γαελική (ιρλανδική) γλώσσα είναι λιγοστά, καθώς οι περισσότεροι συγγραφείς γράφουν στην αγγλική. Η λογοτεχνία τους είναι δυναμική, σκληρή και απαισιόδοξη ορισμένες φορές, αλλά πάντα ανθρώπινη και με έντονη την ανάγκη να δηλώσει παρούσα στις κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές της παγκόσμιας κοινότητας.
Νόμπελ Λογοτεχνίας : 1923 Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς , 1925 Μπέρναρντ Σω, 1969 Σάμιουελ Μπέκετ, 1995 Σέιμους Χίνι
Μία μικρή στάση στον Τζέημς Τζόϋς : Ο Οδυσσέας αποτελεί πιθανώς το δημοφιλέστερο έργο του Τζόυς καθώς επίσης και το πλέον αντιπροσωπευτικό του ύφους του. Η συγγραφή του άρχισε το 1914, ολοκληρώθηκε περίπου τον Οκτώβριο του 1921 και το βιβλίο εκδόθηκε το 1922, την ημέρα των γενεθλίων του Τζόυς, από το βιβλιοπωλείο Shakespeare and Company. Από το 1918, με τη βοήθεια του Έζρα Πάουντ, αποσπάσματα του Οδυσσέα είχαν αρχίσει να δημοσιεύονται στο περιοδικό The Little Review.
Στον Οδυσσέα, ο Τζόυς χρησιμοποίησε σχεδόν όλες τις τεχνικές της μυθιστορηματικής πρακτικής, με πλήθος αναφορών στη δυτική λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τη μυθολογία και τη γλώσσα της μεσαιωνικής Ιρλανδίας και της αρχαίας Ελλάδας καθώς επίσης και στην Οδύσσεια του Ομήρου. Το έργο αποτελείται από συνολικά 18 κεφάλαια, μέσα στα οποία ο Τζόυς περιγράφει μία ημέρα από την ζωή του κεντρικού ήρωα. Αποτελεί ένα ιδιόρρυθμο οδοιπορικό στο Δουβλίνο, το οποίο λαμβάνει χώρα σε διάστημα μίας ημέρας.
Χαρακτηριστικό στοιχείο του μυθιστορήματος είναι η τεχνική του εσωτερικού μονολόγου που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο Τζόυς προκειμένου να αναπτύξει λεπτομερώς τις σχέσεις που διαμορφώνονται μεταξύ των χαρακτήρων του έργου. Κάθε κεφάλαιο εμφανίζει διαφοροποίηση στο ύφος της αφήγησης ενώ συνδέεται επίσης με ένα συγκεκριμένο επεισόδιο της Ομηρικής Οδύσσειας. Ο ποιητής Τ.Σ Έλιοτ, σε μία κριτική του έγραψε για τον Οδυσσέα πως “αποτελεί τη σημαντικότερη έκφραση που θα μπορούσε να βρει η εποχή μας”.
Μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο (Οδυσσέας ) και στο θέατρο, με διάρκεια πλέον των δεκαοκτώ ωρών.
Ο Έρνεστ Γουόλτον από το Trinity College του Δουβλίνου μοιράστηκε το 1951 το Νόμπελ Φυσικής για τη διάσπαση του ατόμου.

ΘΕΑΤΡΟ :
Το θέατρο σημειώνει εξαιρετική άνθηση στην Ιρλανδία. Αξιόλογοι Ιρλανδοί θεατρικοί συγγραφείς όπως ο Τζον Μπέρναρντ Σο, ο Γουίλιαμ Κόνγκριβ, ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο Σον Ο` Κλέινζι κ.ά. πλούτισαν με τα έργα τους το παγκόσμιο δραματολόγιο. Το πρώτο θέατρο ιδρύθηκε το 1634 και είναι το Θέατρο του Δουβλίνου, που ανέβαζε παραστάσεις στα αγγλικά. Στα τέλη του 19ου αι. ο Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και η λαίδη Γκρέγκορι ιδρύουν το Θέατρο Άμπι, το πρώτο εθνικό ιρλανδικό θέατρο. Σήμερα στο Δουβλίνο λειτουργούν οκτώ επίσημες θεατρικές σκηνές, μεταξύ των οποίων το Θέατρο Άμπι και το Θέατρο Πίκοκ, ενώ σε ολόκληρη τη χώρα λειτουργούν πολλές ερασιτεχνικές σκηνές
Διάσημοι Ιρλανδοί Ηθοποιοί : Πιρς Μπρόσναν, Τζέραλντιν Φιτζέραλντ, Πήτερ Ο’ Τουλ, Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, Λίαμ Νίσον, Μάικλ Φασμπέντερ, Robin Tunney, Κολιν Φαρελ

ΜΟΥΣΙΚΗ :
H Ιρλανδία είναι μία από τις χώρες που έχει άμεση σχέση με την Κέλτικη κουλτούρα.
Οι Κέλτες ήταν λαός που ζούσε αρμονικά με τη Φύση από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα. Η ίδια τους η ζωή εξαρτιόταν από τη φύση και αυτήν εξυμνούν στα τραγούδια και στη μουσική τους. Σ’ αυτό συνετέλεσε η παγανιστική θρησκεία των Κελτών. Ο παγανισμός είναι μια θρησκεία η οποία προσεγγίζει την έννοια της ύπαρξης μέσω της φύσης και όχι μέσω κάποιας θεότητας. Περιέχει πολλά μυθολογικά στοιχεία όπως ύπαρξη φανταστικών όντων… μονόκεροι, δράκοι, νεράιδες και ξωτικά, συνυπάρχουν με τους ανθρώπους, κρατώντας την ισορροπία μεταξύ πνευματικού και υλικού κόσμου.
Στο χώρο της μουσικής, διακεκριμένοι αμέτρητοι Ιρλανδοί καλλιτέχνες είναι ο κιθαρίστας Ρόρι Γκάλαχερ, Γκάρι Μουρ, ο Φιλ Λάινοτ με τους Thin Lizzy, η Σίνιντ Ο’Κόνορ, Νιάλλ Χόραν,Ronan Keating,Chris De Burgh τα συγκροτήματα The Cranberries, U2 και The Script, Clannad, η Enya, καθώς και οι χορευτικές παραστάσεις Riverdance και Lord of the Dance του Μάικλ Φλάτλεϊ. Η Ιρλανδία είναι πολυνίκης του Πανευρωπαϊκού Διαγωνισμού της Γιουροβίζιον με 7 νίκες.

Η ΙΡΛΑΝΔΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ :
Το Μάρτιο του 2013 η Ιρλανδία άντλησε 5 δισ. ευρώ από τις αγορές καλύπτοντας το σύνολο των χρηματοδοτικών αναγκών της έως τα τέλη του 2014 μέσω δημοπρασίας 10ετών ομολόγων, με επιτόκιο 4,15%, αισθητά μειωμένο από το 15%, όπου βρισκόταν στα μέσα του 2011.
Την Τετάρτη (7/1/2015) η χώρα βγήκε και πάλι με επιτυχία στις αγορές και με την έκδοση 7ετούς ομολόγου λήξεως το 2022 εξασφάλισε 4 δισ. ευρώ. Το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο ιστορικό χαμηλό του 0,867%. Την ίδια στιγμή το επιτόκιο του 7ετούς ελληνικού ομολόγου βρίσκεται στο 11,22%. Συνολικά για το 2015, η Ιρλανδία έχει προγραμματίσει την άντληση 12- 15 δισ. ευρώ, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις τρέχουσες ανάγκες της, οι οποίες αφορούν και την αποπληρωμή του χρέους προς το ΔΝΤ.
Η Ιρλανδία και η Ελλάδα είναι δύο μικρές χώρες στην περιφέρεια της Ευρώπης που βρέθηκαν υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων τα τελευταία τέσσερα χρόνια… Kαι εδώ τελειώνουν οι ομοιότητες…
Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις με πολλές διαφορές, τόσο στα αίτια που οδήγησαν σε αυτή την κρίση όσο και στον τρόπο –κυρίως- που την αντιμετώπισαν.
Η Ιρλανδία έπρεπε να διασώσει το τραπεζικό σύστημα. Η Ελλάδα επί σειρά ετών εξέθρεψε ένα καταναλωτικό και αντιπαραγωγικό μοντέλο που οδήγησε το δημόσιο χρέος στα ύψη.
Σήμερα ενώ η Ελλάδα έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ από την έναρξη της κρίσης και η ανεργία μας έχει φτάσει στο 29% και στο 60% στους νέους, η Ιρλανδία έχει επανέλθει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, με την ανεργία να είναι της τάξεως του 14%.

Το ποσοστό του τομέα μεταποίησης της Ιρλανδίας είναι υπερδιπλάσιο σε σύγκριση με αυτό της Ελλάδας.
Η οικονομία της Ιρλανδίας σε αντίθεση με την ελληνική ήταν υγιής και η μακροπρόθεσμη στρατηγική ήταν να αποκτήσει παραγωγική βάση προσελκύοντας εξαγωγικές επιχειρήσεις. Πολλές πολυεθνικές πληροφορικής, λογισμικού και χρηματοοικονομικών υπηρεσιών πήγαν στην Ιρλανδία αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα της χώρας. Έτσι η Ιρλανδία, μια αγροτική χώρα με μικρή εσωτερική αγορά, έγινε εξαγωγική, με τις εξαγωγές της να υπολογίζονται σήμερα πάνω από 100% του ΑΕΠ, όταν στην Ιταλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 30% και στην Ελλάδα 27%.
Η ιρλανδική κρίση σε αντίθεση με την ελληνική δεν ήταν δημοσιονομική.

TOΥΡΙΣΤΙΚΑ :
Στις ένδεκα φορές που είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ αυτή τη χώρα είχα τη δυνατότητα να πω συνειδητά ότι θα ζούσα άνετα. Οι πόλεις, τα χωριά, η ατμόσφαιρα, τα τοπία, οι άνθρωποι σε αιχμαλωτίζουν. Το να οδηγείς δεξιά και με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων δεν ξέρω, αν είναι το πιο εύκολο πράγμα και στη μνήμη πολλών Ιρλανδών θα έχω χαραχθεί σαν «τον χάρο που βγήκε παγανιά», όμως θεωρώ ότι με την πρακτική όλα διορθώνονται. Οι επαρχιακοί δρόμοι στην Ιρλανδία δεν είναι ιδιαίτερα φαρδύς και θέλουν πολλοί προσοχή, καθώς και τα συχνά roundabout. Τα τοπία, το φως, ο ουρανός, οι ακτές, τα κάστρα, τα ζώα, το πράσινο των λιβαδιών σε αναγκάζουν για μία διαδρομή των 2 ωρών να την κάνεις σε 5 με τις στάσεις!
Η Ιρλανδία μην θεωρείτε ότι είναι μία χώρα μόνο με απέραντα λιβάδια, χωρίς ζωή. Αντιθέτως! Ποικίλα φολκλορικά και μουσικά φεστιβάλ σε κάθε πόλη ή χωριό της δίνουν έντονη ζωή στην καθημερινότητα, ακόμα και στις απομακρυσμένες ακτές του Ατλαντικού, όπως στην πόλη Galway, πόλο έλξης νεανικού πληθυσμού.
Η Ιρλανδία χωρίζεται διοικητικά σε κομητείες και η κάθε μία έχει κάτι το εξαιρετικό να σας δείξει. Μην διστάσετε να δοκιμάσετε μπύρες, baileys ακόμα και από το ίδιο το εργοστάσιο παραγωγής, γαλακτομικά, απίθανες πατάτες και να αγοράσετε είτε εξαιρετικά μάλλινα πουλόβερ ή κασκόλ, αλλά και κοσμήματα ή μπιμπελό με κελτικά σύμβολα. Μην ξεχάσετε και τα τρόλ από την Ιρλανδική Μυθολογία (συγγενής με εκείνη της Νορβηγία) πάντα με αστείες φατσούλες.
Mην ξεχάσετε να επισκεφθείτε και να αφεθείτε στα «ανεμοδαρμένα ύψη» των διάσημων ακτών της Δυτικής Ιρλανδίας !!!

Η Αθήνα συνδέεται με απευθείας πτήσεις με το Δουβλίνο με την Ryan Air, τους καλοκαιρινούς μήνες με την Aer Lingus και με την Ελληνική Aegean Airlines.
Θα σας ευχηθώ στα Ιρλανδικά λοιπόν : ‘tá turas maith’ (enjoy your trip)!