Ετικέτες life mind u better think Vicky Chyta
Kατηγορίες Σκέψεις
ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΦΕΥΓΕΙ
Μετά από μια έντονη συζήτηση για όρια (αποδεκτά και μη) άρχισα να παιδεύω στο μυαλό μου ένα μέγεθος. Το χρόνο. Μόνο που ο χρόνος είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, μια οφθαλμαπάτη δηλαδή στην εικόνα που έχουμε για το Σύμπαν. Κι η Φύση, ο Θεός μου, δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από άτομα που κινούνται στο κενό. Όλες οι αισθήσεις ή οι εμπειρίες που μπορεί να έχουμε, προκύπτουν από τον τρόπο που κινούνται και τοποθετούνται τα άτομα.
Μη δίνετε, λοιπόν, μεγάλη σημασία στο χρόνο και μην υποτάσσεστε στις επιταγές του. Είναι τεχνητός. Ωστόσο, παρατηρούμε ότι κυλάει πάντα με τον ίδιο ρυθμό και μόνο προς μια κατεύθυνση – από το παρελθόν προς το μέλλον. Η κίνηση γενικότερα ούτε μπορεί να διακοπεί αλλά ούτε και να αντιστραφεί στην έννοια του χρόνου. Παρά ταύτα, όπως εξηγεί η ειδική θεωρία της σχετικότητας, αυτή η κίνηση μπορεί να επιβραδυνθεί με ασύλληπτα μεγάλες ταχύτητες. Υπάρχουν στιγμές που ο χρόνος περνά πιο αργά ή πιο γρήγορα ανάλογα με τη διάθεσή μας κι αυτό είναι βίωμα όλων. Σκεφτείτε ένα πετυχημένο ραντεβού ή μια ομιλία μπροστά σε κοινό. Ποιό κράτησε περισσότερο; Εσάς πώς σας φάνηκε; Και τι έχει τελικά σημασία; Η πραγματική διάρκεια ή η αίσθηση που μένει;
Η εφαρμογή της θερινής ώρας δεν είναι τίποτα παρά ένα εφεύρημα των κρατών για να ξεκινούν οι καθημερινές μας δραστηριότητες νωρίτερα και να εκμεταλλευόμαστε περισσότερες ώρες ηλιακού φωτός. Το αν η ώρα δείχνει 3 ή 4 είναι αποτέλεσμα μια κοινής απόφασης. Ορισμένοι πολιτισμοί έχουν διαφορετικό αριθμό εποχών. Για παράδειγμα, οι αυτόχθονες της Αυστραλίας στη βόρεια περιοχή χρησιμοποιούν έξι εποχές και στην αρχαία Αίγυπτο το έτος διαιρείτο σε τρεις εποχές, που καθορίζονταν από τη συμπεριφορά του Νείλου.
Τι κι αν φεύγει το φθινόπωρο σιγά σιγά και δεν είσαι στο σημείο που υπολόγιζες; Μην αγχώνεσαι. Το άγχος μας κάνει και ζούμε ταυτόχρονα και συνδυασμένα σε δύο τουλάχιστον καταστάσεις, εκεί που πραγματικά είμαστε (και θέλουμε να ξεφύγουμε γρήγορα) και εκεί που θα θέλαμε ή θα “έπρεπε” να βρισκόμαστε. Ο εγκέφαλος καταγράφει δύο καταστάσεις ταυτόχρονα στη μνήμη με αποτέλεσμα το πύκνωμα της εγγραφής και την αίσθηση διαστολής του χρόνου.
Από την αρχαιότητα ο χρόνος απασχόλησε πολλούς φιλοσόφους. Ενδεικτικά σημειώνω ότι ο Αριστοτέλης είπε ότι ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο χρόνος δε μπορεί να υπάρχει, γιατί δεν υπάρχει κανένα από τα επί μέρους τμήματά του. Για παράδειγμα η παρούσα στιγμή, ως μη έχουσα διάρκεια, δεν μπορεί να υπολογιστεί ως τμήμα του χρόνου!
Βάλε λοιπόν τα δικά σου όρια και τοποθετήσου πάνω σε αυτά.
Έχεις χρόνο. Κι είναι θέμα προσωπικό τελικά.
_________________________________________________________
Γράφει η Βίκυ Χύτα
