Ετικέτες  love poetry thoughts 

Kατηγορίες  Σκέψεις

Το χάρισμα

Είσαι το άγγιγμα ενός φίλου,
Φύλλου απαλού κι αέρα γνώριμου.

Μ΄ αγκαλιάζεις, κι ας είναι οι νύχτες μεγάλες,
κι ας αιμορραγούν, κι ας πλήττουν τ΄ αστροφέγγαρα.

Είσαι μια οικεία άβυσσος.

Μοιάζεις με θύελλα που έχω ξαναπεράσει.
Γνωρίζω τις στάλες της βροχής σου.
Τις βροντές, τα φώτα και τις αστραπές σου.
Έχω μείνει ξανά κάτω απ΄ το σκοτεινό ουρανό σου
Και με έχεις ξαναχτυπήσει.
Με κεραυνούς και με τα μαστιγωμένα δέντρα σου.

Κι όμως μένω. Χαμογελώ. Είναι ο πόνος γλυκός, μονάκριβος.

Μ΄ αγκαλιάζεις καθώς ξυπνώ πολύ πρωί
Κι εγώ ακουμπώ στο στήθος σου να γιάνω
και με φιλάς.
Στη μύτη.

into your light