Kατηγορίες  Σκέψεις

ΧΑΛΑΣΕ ΤΟ ΡΕΝΟ

να σε δώσω, πώς να σε δώσω;

τόσες φορές με φιλοξένησες

είχα παρκάρει κάτω από το σπίτι αλλά δεν κατέβαινα, άκουγα στο ραδιόφωνο ένα αγαπημένο τραγούδι και γινόμουν ένα κουβάρι στο κάθισμα

θυμάμαι τις φορές που με βοήθησες να νιώσω ανεξάρτητη, να μπω μέσα και να φύγουμε

το μικρό σου γκάζι ήταν αρκετό για να πάρω τις αποστάσεις που έπρεπε

και τότε που σε φόρτωσα με όλα μου τα πράγματα, άντεξες

κι άλλες τόσες φορές που με πήγες εδώ κι εκεί κι εγώ σ΄ άφηνα να με περιμένεις μόνο σου μέχρι να τελειώσει η ψυχαγωγία μου, δεν είπες τίποτα

και μήπως ήταν ασήμαντο τότε που οδηγούσα και στη θέση δίπλα μου περνούσαν φίλοι κι εραστές; μήπως ο καθρέπτης σου δεν φωτογράφιζε τ’ αποχαιρετιστήρια φιλιά;

κι έπειτα μαζί δεν τους κρίναμε;

μαζί δεν βάζαμε τσάντες και άλλα μπαγκάζια πίσω για να φύγουμε ή για να πάμε να τους βρούμε;

χάλασες λέει, τι χάλασες; εσύ τα ‘φτιαξες όλα

όλα όσα έχω να θυμάμαι

γράφει η Βίκυ Χύτα