Ετικέτες  Vicky Chyta 

Kατηγορίες  Uncategorized

ΩΣΑΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

μ’ ένα νυχτικό μακρύ και δαντελένιο που μ’ έκανε να νιώθω αέρινη περπάτησα στις μύτες και τράβηξα την πόρτα της κάμαράς μας να μην σε ξυπνήσω καθώς θα ετοίμαζα κάτι να φάμε

μ’ ένα ζευγάρι πέδιλα χρωματιστά που αγκάλιαζαν τους αστραγάλους μου λικνιζόμουν σε ένα μπαλκόνι και σε προσκαλούσα να ‘ρθεις μαζί μου
έλα να χορέψουμε σου έλεγα και γέλαγες

με σανδάλια δερμάτινα -που τόσα καλοκαίρια άντεξαν- πόζαρα στα κυκλαδίτικα στενά αλλά και με μάγουλα που ‘χαν αρπάξει από την πρώτη έκθεση στον ήλιο

με λαστιχένιες παντόφλες κατέβαινα τους βράχους ψάχνοντας το κατάλληλο σημείο για να φωλιάσουμε μέχρι να πέσει η νύχτα

ξυπόλητη στο νοικιασμένο αμάξι οδηγούσα να γυρίσουμε πίσω και μου ‘πλενες στη μπανιέρα τις μαύρες πατούσες

και γέλαγες, θυμάμαι πως γέλαγες

Γράφει η Βίκυ Χύτα