12 Σεπτεμβρίου 2018
Ετικέτες Evi Dovelou
Kατηγορίες Σκέψεις
ΡΟΔΑΚΙΝΟ
Τα βλέφαρα κλειστά, βαριά
Τσούζουν απο την αλμύρα
Τα μαλλιά νωπά στολίζουν την άμμο σαν πλοκάμια χταποδιού
Το κορμί σου ριγεί σαν το ζεσταίνει ο ήλιος
Σαν μια τεράστια λάμπα κρέμεται απο πάνω σου και έτσι μου δίνει τη δυνατότητα να παρατηρώ τις λεπτομέρειες του προσώπου σου
Τις μικρές φακίδες πάνω στη μύτη σου
Τα σχεδόν μελανιασμένα και μουλιασμένα απο το κολύμπι χείλη
Αυτά τα εφηβικά χείλη που έχουν γευτεί και θα γευτούν τους καρπούς του καλοκαιρινού έρωτα
Έτοιμα να πέσουν με λαιμαργία
Όπως όταν τρως ενα ροδάκινο και μένει μόνο το κουκούτσι
Ολοκάθαρο σαν ενα πολύτιμο πετράδι
Σα να σφηνώνει στο λαιμο κόβοντας την ανάσα σου
Όπως ενα κρυφό ερωτικό χάδι στην πλάτη
Το φτύνεις με δύναμη ταξιδευει μακριά σαν να μια ευχή που με τη δύναμη του μυαλού κάποια στιγμή πραγματοποιείται
Θέλεις να κρατήσει για πάντα αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα
Ξυπνάς μια μερα
Αναπολείς τα εφηβικά καρδιοχτύπια
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου πια ξερά
Τα μαλλιά νωπά στολίζουν την άμμο σαν πλοκάμια χταποδιού
Το κορμί σου ριγεί σαν το ζεσταίνει ο ήλιος
Σαν μια τεράστια λάμπα κρέμεται απο πάνω σου και έτσι μου δίνει τη δυνατότητα να παρατηρώ τις λεπτομέρειες του προσώπου σου
Τις μικρές φακίδες πάνω στη μύτη σου
Τα σχεδόν μελανιασμένα και μουλιασμένα απο το κολύμπι χείλη
Αυτά τα εφηβικά χείλη που έχουν γευτεί και θα γευτούν τους καρπούς του καλοκαιρινού έρωτα
Έτοιμα να πέσουν με λαιμαργία
Όπως όταν τρως ενα ροδάκινο και μένει μόνο το κουκούτσι
Ολοκάθαρο σαν ενα πολύτιμο πετράδι
Σα να σφηνώνει στο λαιμο κόβοντας την ανάσα σου
Όπως ενα κρυφό ερωτικό χάδι στην πλάτη
Το φτύνεις με δύναμη ταξιδευει μακριά σαν να μια ευχή που με τη δύναμη του μυαλού κάποια στιγμή πραγματοποιείται
Θέλεις να κρατήσει για πάντα αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα
Ξυπνάς μια μερα
Αναπολείς τα εφηβικά καρδιοχτύπια
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου πια ξερά
πιο στεγνά οπως και το κορμί σου.
Άλλες αντοχές
Δεν μπορεις να φας πλέον τον καρπό
Θα φουσκώσεις, θα λιγωθείς
Τρως μια δυο μπουκιές
Το κουκούτσι δεν θα δεσπόζει εμπρός σου σαν πολύτιμος λίθος
Θα ειναι χωμένο μεσα στο μισοφαγωμένο ροδάκινο
Θα το πετάξεις μακριά, θα ταξιδέψει και θα προσγειωθεί στο χώμα
Θα αναπαυτεί εκεί μέχρι που θα λιώσει σιγά σιγά και το κουκούτσι
θα αποκαλυφθεί σα να πέταξε απο πάνω του την υγρή μάζα που το έκρυβε
Για μια στιγμή θα λάμψει και ύστερα στο σκοτάδι θα βυθιστεί.
Άλλες αντοχές
Δεν μπορεις να φας πλέον τον καρπό
Θα φουσκώσεις, θα λιγωθείς
Τρως μια δυο μπουκιές
Το κουκούτσι δεν θα δεσπόζει εμπρός σου σαν πολύτιμος λίθος
Θα ειναι χωμένο μεσα στο μισοφαγωμένο ροδάκινο
Θα το πετάξεις μακριά, θα ταξιδέψει και θα προσγειωθεί στο χώμα
Θα αναπαυτεί εκεί μέχρι που θα λιώσει σιγά σιγά και το κουκούτσι
θα αποκαλυφθεί σα να πέταξε απο πάνω του την υγρή μάζα που το έκρυβε
Για μια στιγμή θα λάμψει και ύστερα στο σκοτάδι θα βυθιστεί.
γράφει η Εύη Δόβελου
