Ετικέτες  cinema movies Vicky Chyta 

Kατηγορίες  4εα

Tabula Rasa

Τις δύο σκηνοθέτιδες της ταινίας Tabula Rasa, Ηρώ Δοντά και Ναταλία Στράτου, τις συνάντησα σε μια γιορτή φίλης κάπου στο Ψυχικό και από την πρώτη στιγμή μου τράβηξαν την προσοχή τόσο γιατί διαθέτουν σπινθηροβόλο βλέμμα όσο και γιατί, στην πορεία της βραδιάς, πληροφορήθηκα λεπτομέρειες για την πρώτη τους σκηνοθετική απόπειρα. Το ξεκίνημά τους δεν ήταν καθόλου εύκολο καθώς ο προϋπολογισμός ήταν μηδενικός και η μόνη βοήθεια προέκυψε από άτομα του κύκλου τους που τους άρεσε το σενάριο και τις πίστεψαν μπαίνοντας στην παράγωγη.

Οι νεαρές σκηνοθέτιδες αναλαμβάνουν και ρόλους μοντάζ, στησίματος σκηνικών και ό, τι χρειαστεί για περίπου 3 χρόνια. Βρίσκουν ηθοποιούς θεάτρου όπως ο Κώστας Φαλελάκης, η Έυα Κοτανίδη και η Μαρία Τσαρούχα. Ο πρωταγωνιστής, Νότης Συκινιώτης, είναι φίλος τους, ο οποίος στα πρώτα γυρίσματα δεν είχε ακόμα μπει στην σχολή υποκριτικής και ένα μήνα αφότου ξεκίνησαν, έδωσε εξετάσεις και εισήχθη στη σχολή του Καρόλου Κούν.

Ο τίτλος του άγραφου πίνακα (tabula rasa) ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, ο οποίος ξεκινά το ταξίδι του από το ορφανοτροφείο που μεγάλωσε προς την Αθήνα με σκοπό να βρει τον φίλο του αλλά και πολλές απαντήσεις για τον ίδιο του τον εαυτό. Αρχικά η Ναταλία είχε γράψει ένα προσχέδιο σεναρίου σε μορφή λογοτεχνικού κειμένου σαν αφηρημένη ιδέα κι αφού γνώρισε την Ηρώ στο Αμερικάνικο Κολέγιο, έκαναν την πρώτη τους απόπειρα για ταινία μικρού μήκους χτίζοντας παρέα το σενάριο και τους χαρακτήρες.

Το Σάββατο, 12 Μαρτίου στις 21:οο, στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας 1 (Fokianos Sports Park) θα πραγματοποιηθεί προβολή της ταινίας (κρατήσεις στο 210 3640323, 09:00-17:00). Μπορείτε να πάρετε μια πρόγευση παρακολουθώντας το κάτωθι βίντεο. Εν τω μεταξύ και μέχρι το πάρτι που θα ακολουθήσει της προβολής στο Bar de Theatre Athens, όπου θα έχετε τη δυνατότητα να γνωρίσετε τους συντελεστές της ταινίας από κοντά, διαβάστε μια mini συνέντευξη των Ναταλία Στράτου (NΣ) και Ηρώ Δοντά (ΗΔ).

Εκτός από την Αθήνα, σε ποιά άλλη πόλη του κόσμου θα επιλέγατε να πραγματοποιήσετε τα γυρίσματα του tabula rasa και γιατί;

ΝΣ: Άρχισα να γράφω την ιστορία του Άρη πριν πολύ καιρό χωρίς να έχω στο μυαλό μου ακόμα να το κάνω ταινία. Οπότε το αρχικό σενάριο ήταν στα αγγλικά, μιας και με τη γλώσσα ήμουν πιο άνετη στον γραπτό λόγο. Οπότε σίγουρα δεν είχα την Αθήνα στο μυαλό μου ακόμα. Όταν ολοκλήρωσα δύο film μικρού μήκους ήμουν αποφασισμένη να χρησιμοποίησω την ιστορία του Άρη και να γίνει ταινία μεγάλου μήκους. Έτσι, μαζί με την πολύτιμη βοήθεια της συν-σκηνοθέτιδός μου, Ηρούς Δοντά, με την οποία είχα ξαναδουλέψει στο παρελθόν, δημιουργήσαμε το σκριπ της ταινίας “tabula rasa”. Αποφασίσαμε να το γυρίσουμε στην Αθήνα και βγήκε ένα αποτέλεσμα που μας άρεσε πολύ. Είδα την ιστορία του Άρη να εξελίσσεται στην σημερινή Αθήνα της κρίσης και έδωσε μία αλλη νότα στην ιστορία μας, οπότε νομίζω αν το έκανα όλο από την αρχή δε θα το γύρναγα κάπου αλλού!

ΗΔ: Νομίζω δεν θα μπορούσα να φανταστώ το tabula rasa πουθενά αλλού… Τα εξωτερικά πλάνα της Αθήνας μας έδωσαν ακριβώς την αίσθηση που θέλαμε να ακολουθεί τον Άρη σε όλο το “ταξίδι” του…

Χαρακτηρίστε τη ζωή με μία μόνο λέξη.

ΝΣ: Ταξίδι.

ΗΔ: Ταξίδι.

Ποιά κινηματογραφική ταινία (μικρού ή μεγάλου μήκους) προτείνετε στους αναγνώστες και γιατί;

ΝΣ: Into the Wild. Σκηνοθεσία απο Sean Penn. Αυτή η ταινία με επηρέασε πολύ όταν την είδα. Με ταξίδεψε και με έβαλε σε σκέψεις! Δίχνει τη ζωή ενός νεαρού να επιβιώνει στην άγρια φύση απομονωμένος από τον πολιτισμό , μόνος και χωρίς υλικά αγαθά στη ζωή και παρόλα αυτά να είναι τόσο γεμάτος! Πιστεύω πως το μεγαλύτερο δώρο στη ζωή είναι οι εμπειρίες μας και η γνώση που αποκτούμε γιατί αυτό που κτίζουμε μέσα μας καθε μέρα είναι κάτι που δε χανεται ποτέ και μας κάνει αυτό που είμαστε πραγματικά. Τα υλικά αγαθά όπως και οι άνθρωποι γύρω μας έρχονται και φεύγουν, με τον εαυτό μας μένουμε και το μυαλό μας και αυτό είναι η μεγαλύτερη αξία που έχουμε.

ΗΔ: Μου ειναι πολύ δύσκολο να ταυτιστώ και να προτείνω μια μόνο ταίνια… Μ´αρέσει να βλέπω διαφορετικά πράγματα και δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο σκηνοθέτη ή ταινίας. Καθε ταινία με ταξιδεύει και με γοητεύει για πολύ διαφορετικούς λόγους. Παρ´ όλα αυτά και για να παινέψουμε τον ελληνικό κινηματογράφο… μια ταινία που είδα τελευταία και με συγκίνησε πολύ είναι το “Smac” του Ηλία Δημητρίου.

Αν γινόσασταν πάλι 18 ετών, όπως ο πρωταγωνιστής σας, θα επιλέγατε να γίνετε σκηνοθέτιδες ή θα ακολουθούσατε κάποιο άλλο επάγγελμα;

ΝΣ: Απο μικρό παιδί ήθελα να ασχοληθώ με την σκηνοθεσία και το σενάριο. Δεν θα το άλλαζα για κάτι άλλο. Μακάρι να σταθώ τυχερή στη ζωή μου και να μπορέσω καποια μέρα να ζω από αυτό το επάγγελμα.

ΗΔ: Η δημιουργία, με τον έναν η τον άλλον τρόπο, είναι απαραίτητη στη ζωή όλων μας νομίζω. Παρατηρώντας την έως τώρα ζωή μου, πάντοτε προσπαθούσα να κανω πράγματα που να με φέρνουν κοντά στη δημιουργία και στην έκφραση. Η σκηνοθεσία ή καλύτερα, το tabula rasa, ήταν μια απρόσμενη και καταπληκτική εμπειρία για ´μενα που με έχει στιγματίσει! Όποτε σίγουρα, αν γύρναγα πίσω το χρόνο, δε θα άλλαζα απολύτως τίποτα!!!